OBERLEUTNANT BREYNE

HET DEUTSCHES KREUZ IN GOLD VOOR EEN VLAMING?
Op 18 oktober 1942 werd Leutnant Robrecht Breyne van het I./Grenadier-Regiment (mot.) 8 vereerd met het Deutsches Kreuz in Gold⁽¹⁾. Het regiment van Leutnant Breyne lag toen noordelijk van Stalingrad voor de verdediging van de noordflank van de 6. Armee van Generalfeldmarschall Paulus.
Hoe Leutnant Breyne de slag om Stalingrad overleefde is niet duidelijk. De 3. Infanterie-Division waar zijn regiment toe behoorde werd in januari 1943 volledig vernietigt. Het regiment telde na de slag maar liefst 510 vermisten⁽²⁾.
Robrecht Breyne was de zoon van de gewezen activist Dr. Marcel Breyne⁽³⁾, een neef van Cyriel Verschaeve die na de wereldoorlog naar Duitsland uitweek waar vermoedelijk zijn zoon Robrecht op 14 juli 1922⁽⁴⁾ werd geboren. Dr. Breyne was hoogleraar Nederlands en Afrikaans aan de universiteit van Berlijn, waar hij in het voorjaar van 1943 werd benoemd tot professor aan de Fakultät der Auslandswissenschaften⁽⁵⁾.
Na de capitulatie van de Italiaanse troepen werd Robrecht Breyne als Oberleutnant en Kompanieführer ingezet bij de verdediging van de Gustav-Linie. Hij sneuvelde op 5 december 1943⁽⁶⁾ door de explosie van een Britse granaat op de Monte Cassino. Volgens de Vlaamse SS-Kriegsberichter Paul Usé werd hij vóór zijn sneuvelen nog voorgesteld voor het Ritterkreuz⁽⁷⁾.
http://langemarck.blogspot.com/

⁽¹⁾ Axis History Factbook - www.axishistory.com
⁽²⁾ Lexikon der Wehrmacht - www.lexikon-der-wehrmacht.de
⁽³⁾ Balming, 20 mei 1944, Tweede Jaargang Nr. 21
⁽⁴⁾ Volksbund Deutsche Kriegsgräberfürsorge - www.volksbund.de
⁽⁵⁾ DeVlag, V. Jaargang, April 1943
⁽⁶⁾ Volksbund Deutsche Kriegsgräberfürsorge - www.volksbund.de
⁽⁷⁾ Balming, 22 juli 1944, Tweede Jaargang Nr. 30

VLAAMSCHE JEUGD

De Vlaamsche Jeugd was het maandblad van deze gelijknamige jeugdbeweging. Ze had tot doel de hele jeugd van Vlaanderen te verenigen in één grote jeugdbeweging. De organisatie werd kort na de bezetting opgericht, maar werd reeds in de zomer van 1941 opgeslorpt door de NSJV (Nationaal-Socialistische Jeugd Vlaanderen). Van dit maandblad verschenen er maar drie uitgaven, namelijk in april, mei en juni van 1941. Jeugdleider Alfons Wachtelaer was verantwoordelijk voor de uitgave van het blad, terwijl Staf van Velthoven, die eveneens betrokken was bij de DOB (Dietsche Opvoedkundige Beweging) de hoofdredacteur voor zijn rekening nam.



De Vlaamsche-Jeugleider verscheen maandelijks en was naar eigen zeggen bestemd voor iedereen die betrokken was bij de scholing van de jeugd, maar voornamelijk voor het eigen kader van de Vlaamsche Jeugd.

Vlaamsche Jeugd
Jeugdleider Alfons Wachtelaer
Jeugdleidster Dr. Maria de Langhe
Staf
Afdeeling »Propaganda«
Afdeeling »Pers«
Afdeeling »Wereldbeschouwing«
Afdeeling »Kultuur«
Afdeeling »Muziek«
Afdeeling »Lichaamsopvoeding«
Ban I »Antwerpen«
Ban II »Oost-Vlaanderen«
Ban III »West-Vlaanderen«
Ban IV »Brabant«
Ban V »Limburg«

Moest u beschikken over documentatie, informatie of andere zaken betreffende de collaboratie in Vlaanderen, aarzel dan niet om contact met mij op te nemen: langemarck@live.be

VLAANDEREN TE WEER !

«Vlaanderen te Weer !» werd in Praag eind 1944 door de SS-Kriegsberichterzug «Langemarck» uitgegeven. Het boek vertelt de geschiedenis van de oostfrontvrijwilligers vanaf de afmars van het Freiw.Legion «Flandern» naar de Wolchow in het najaar van 1941 tot en met de gevechten van de SS-Stormbrigade «Langemarck» in de Oekraïne in het voorjaar van 1944.
Als er mij iemand kan vertellen op welke gelegenheden dit boek werd overhandigd, of wie dit boek kreeg, mag u mij altijd contacteren op bovenstaand e-mail adres.

RAF VAN HULSE

Raf van Hulse (Sint-Jan-in-Eremo°22.09.1903) volgde in 1931 zijn vader op als hoofdonderwijzer van de gemeenteschool van Sint-Jan-in-Eremo. Door toedoen van zijn zwager, Armand Thiel kwam hij in contact met de Jong Vlaamsche Gemeenschap, waar hij een tijdlang werd belast met de werking in Oost-Vlaanderen. Omstreeks 1930 evolueerde hij tot een radicale Vlaams-nationalist en groot-Nederlander. Hij raakte bevriend met Wies Moens en werkte mee aan diens maandblad «Dietbrand».
Van Hulse was voormalig lid van de in 1929 opgerichte Vlaamsche Kampeergemeenschap, een van de eerste nationaalsocialistisch gezinde organisaties in Vlaanderen. In de meidagen van 1940 kreeg bij zelfs bezoek van de Belgische staatsveiligheid, maar werd niet aangehouden.
Van Hulse beschouwde de Duitse bezetting als een bevrijding en bepleitte in verschillende redevoeringen de totale collaboratie. Zo werd bij aan het eind van dat jaar opgemerkt door de te Antwerpen gevestigde advocaat René Lagrou, die hem ervan overtuigde in Eeklo een kern van de Algemeene SS-Vlaanderen uit te bouwen. Korte tijd later werd hij aangeduid als opvolger van Georges van Lauthem, die kort daarvoor was afgedankt als Stormbanleider voor Oost-Vlaanderen.
Na de opname van de SS-Vlaanderen bij de grote Germanische SS werd Van Hulse, in de hoedanigheid van SS-Hauptsturmführer, aangesteld tot Standaardleider van de 1. SS-Standaard Vlaanderen.
Naar aanleiding van het vertrek van een nieuw contingent oostfrontvrijwilligers kondigde Van Hulse op 29 augustus 1942 zijn inlijving bij de Waffen-SS aan. Als SS-Oorlogsverslaggever werd hij vermoedelijk ingezet bij de SS-Panzer-Division «Wiking» en «Leibstandarte Adolf Hitler».
Eén jaar later verscheen hij terug op het toneel. Tijdens een rondreis van een groep Germaanse SS-Oorlogsverslaggevers door Vlaanderen. De groep bezocht verschillende Vlaamse steden en figuren zoals Dr. Elias, de leider van de Eenheidsbeweging-VNV, en Dr. Van de Wiele, de Landsleider van de DeVlag.
Eind 1943 werd Van Hulse, die ondertussen was gepromoveerd tot SS-Oberscharführer bij de Waffen-SS, aangesteld tot Zugführer van de SS-Kriegsberichterzug «Langemarck».
Van januari tot april 1944 maakte hij in de rangen van de SS-Stormbrigade «Langemarck» de bloederige wintergevechten in de Oekraïne mee. Over deze gevechten bracht hij uitvoerig verslag uit in de vorm van uitzendingen voor Zender Brussel en bijdragen in «De SS-Man».Voor zijn acties in de Oekraïne zou hij later vereerd worden met het Eiserne Kreuz II. Klasse.
Na dit avontuur kwam hij in Vlaanderen weer in de belangstelling. Als SS-Oorlogsverslaggever en doorgedreven nationaalsocialist zag men in hem de geschikte persoon voor de werving voor de strijd aan het oostfront. Zo trad hij ondermeer op 14 mei samen met August Borms te Antwerpen op tijdens de manifestatie «Vlaanderen aan het Front». En op 30 april hield hij te Schoten een toespraak ter gelegenheid van de overdracht van de vaandels aan de Hitler-Jugend-Vlaanderen. Hij moet te Schoten een grote indruk hebben gemaakt op de prominente aanwezigen, want één maand later werd hij zelfs benoemd tot inspecteur van deze organisatie.
Toen in augustus 1944 de geallieerde troepen Vlaanderen naderde, vluchtte Van Hulse naar Duitsland. Binnen de Vlaamsche Landsleiding werd hij opgenomen als verantwoordelijke voor jeugdzaken.
Na de oorlog werd Van Hulse op 16 mei 1946, tijdens het tweede proces «De SS-Man» door de Antwerpse krijgsraad ter dood veroordeeld, maar kreeg gratie. Na zijn vrijlating in 1952 werkte hij een tijdje als kelner in Antwerpen. Als schrijver was hij actief in tijdschriften zoals Dietsland Europa, Broederband en Berkenkruis, maar schreef ook verschillende romans onder het pseudoniem Domien van Rietvelde, waaronder zijn autobiografische oorlogsroman «Bloedgroep O». Van Hulse stierf op 24 januari 1977 op 74-jarige leeftijd.

BIBLIOGRAFIE
De Wilde, M., ‘De Kollaboratie’ - België in de Tweede Wereldoorlog, De Nederlandsche Boekhandel, Antwerpen 1985.
Verstraete, P.J., ‘Hulse, Raf van’ - Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging (NEVB), Lannoo, Tielt 1998.
Toelen, A., Vlamingen aan het Oostfront, Etnika, Antwerpen 1975.
Vincx, J., Vlaanderen in Uniform 1940-1945, Etnika, Antwerpen 1982.

REIMOND TOLLENAERE

SS-Untersturmführer Dr. Reimond Tollenaere sneuvelde op 22 januari 1942 te Koptsy in Rusland als Zugführer bij de 2. Kompanie/Freiwilligen-Legion «Flandern». Hij was Kommandant-Generaal van de Dietsche Militie/Zwarte Brigade en Propagandaleider van het VNV (Vlaamsch Nationaal Verbond).

DIE GERMANISCHE SS

«De SS-Man» was het belangrijkste instrument waarlang de Germaansche SS in Vlaanderen het nationaal-socialitisch gedachtegoed trachtte te verspreiden. Het aller eerste nummer van «De SS-Man» verscheen op 7 december 1940, met Ward Hermans als verantwoordelijke hoofdopsteller. Deze werd reeds in mei 1941 vervangen door Maurits van de Walle. Verder op de pagina zie je een van de laatste nummer van dit blad van 27 mei 1944. Deze opmaak werd eind 1942 ontworpen door Jan Acke, eigenaar van uitgeverij «Steenlandt».
Naast «De SS-Man» verscheen er voor de Germanische SS in Nederland het weekblad «Storm» en in Noorwegen het weekblad «Germaneren».

De «Germanische Leithefte» verscheen maandelijks en werd uitgegeven door het Amt C I «Weltanschauliche Erziehung» van het SS-Hauptamt. En was bestemd voor de ideologische scholing van de Germaanse SS-mannen. Er was een Duitstalige editie en twee Nederlandstalige edities met onderschrift Antwerpen en Den Haag, verder was er nog een Noorse editie onder de titel «Germansk Budstikke».